در اندرون من بشارتی است. عجبم می آید از این مردمان که بی آن
بشارت شادند!!

اگر یکی را تاج زرین بر سر نهادندی، بایستی که راضی نشدندی که:

ما این را چه کنیم؟!! ما را آن گشاد درونی می باید!

کاش آنچه داریم همه بستندی و آنچه آن ماست به حقیقت، به ما دادندی... 

”شمس تبریزی“